Ik lees eigenlijk nooit. Gun mijzelf er niet de tijd voor, altijd wel wat anders te doen. Op aanraden van m’n schoonvader toch maar een boek meegenomen. Leest makkelijk weg; De wereld volgens Gijp. Kan je zeggen; bijna in één ruk uit. Het is misschien geen hoogstaande literatuur; maar het is net als wijn; als het maar lekker is. Apart verhaal, aparte man.

Gisterenavond op valreep nog een excursie geregeld. Lokaal is toch altijd wel het leukste. We gaan mountainbiken in de omgeving. Mr. Alias heeft een prima business zo blijkt. Familie werkt mee in het bedrijf. Moeders haalt ons op met een oud busje. We hebben 2 Franse mede passagiers, we laten ons leiden naar het onbekende. We laten al snel Melaka achter ons, we trekken richting de jungle en moeders in kwestie heeft er aardig de vaart in. Ik zit naast haar op de passagiersstoel. Heel even denk ik dat ze met iemand zit te bellen en haar mobiel voor mij uit het zicht onder haar hoofddoek heeft geklemd. Al snel blijkt dat ze gewoon een beetje zit te schelden op iedereen die niet snel genoeg uit de weg gaat. Pittige tante.

De mountainbikes zijn prima, zadels worden even op maat gezet, de bidonhouders worden gevuld met water. Ik installeer de GoPro op het stuur. Ben tenslotte niet voor niets een paparazzi. Dan plots doemt er nog een bus op, maar dan van het grote formaat. Een aantal Nederlandse en Belgische gezinnen. En niet alle kinderen hebben er zin in om met dit warme weer te gaan fietsen. Het duurt dus even voordat iedereen een mountainbike heeft en we op weg zijn.

Mr. Alias rijdt voorop, wij er vlak achter. De beste man vertelt honderduit, hier liggen zijn roots, hier is hij opgegroeid. We rijden door en langs de oliepalm- en rubberboom plantages. In Maleisië is ca. 4 miljoen hectare hiermee beplant. Grootschalige productie van palmolie wordt door diverse milieuorganisaties scherp bekritiseerd, omdat deze ten koste van oerwoud gaat. Mr. Alias heeft daar een passend antwoord op… Hoeveel origineel natuurgebied hebben jullie nog in Europa en “Tsja, we willen hier best mee stoppen, maar komen jullie ons dan voeden?”. Het is het dilemma van de groeiende welvaart.

We fietsen verder als we ineens verrast worden door een grote groep apen in de boomtoppen. We stoppen en heel even houdt het “gemiep” van de kinderen op. Het is hier waar ik mijn snode plan voor later bedenk.

We vervolgens onze tocht door de plantages. We tappen rubber af, ruiken en proeven van diverse planten en fruit en zien hoe de palmolie wordt geoogst. Ondertussen wordt het warmer en warmer. De zon gloeit vandaag. De groep heeft het zwaar. Dit is mijn moment. Mr. Alias rijdt nog steeds voorop. De beste fietsers achter hem. Ik laat een gat vallen. Als het stijl begint te worden demarreer ik als Dumoulin in de Giro. Ik stoemp mijn 120 kilo naar boven en kijk onder mijn oksel naar achteren. Haha, ze moeten allemaal lossen, daar hebben jullie niet van terug he ? De groep is gebroken, we splitsen. De ‘miepers’ gaan met de andere begeleiding mee en wij krijgen nog een soort privé tochtje van Mr. Alias. Het betere werk.

Bij aankomst kan ik een glimlach niet onderdrukken, ik geloof dat ze het niet eens erg vonden. Moeders brengt ons weer in gezwinde spoed terug naar ons hotel. We doen het verder rustig aan vandaag. Lekker lunchen, nog even het centrum in geweest vanavond en nu terug in het hotel. Morgen trekken we verder. Een lange reis. We gaan naar Borneo en dat kan alleen vliegend.