Tahniah Renée. Gefeliciteerd met je 13^e verjaardag.

Het is niet de eerste keer dat we Renée haar verjaardag vieren op vakantie, dat is nu éénmaal het gevolg van geboren zijn op 15 Augustus, thuis vieren had gekund, maar dan is rest toch ook allemaal maar weg. Dit jaar hebben we een verassing in petto, een cadeau anders dan anders. We vieren het zoals gebruikelijk. Wekker zetten, Sil wakker maken en dan zingen op bed. Onze tiener is toch weer blij verrast, die heeft niet zo heel veel last van een ochtend humeur.

We hebben weer een vroeg ontbijt vandaag, onze vaste privé taxi staat om 07:30 uur klaar, we willen vandaag graag op tijd zijn. Maar goed ook, de ochtendspits blijkt ook hier zijn intrede te hebben gedaan. Met een kruip-door-sluip-door route gaat het ineens toch nog vlot en staan we voor het Sepilok Orangutan Rehabilitation Centre. We hebben niet veel vooraf geregeld maar dit wel. De Orang-Oetan heeft het moeilijk door het afnemende leefgebied. Het centrum bestaat al sinds 1964 en hier verblijven Orang-Oetans die onder andere wees zijn geworden door bijvoorbeeld stroperij. Ze worden hier opgevangen, vaak als baby, en weer, na jarenlange training, terug gezet in de natuur. De letterlijk vertaling van Orang-Oetan betekent in het Maleis "mens van het oerwoud”. Het nabij gelegen reservaat heeft een oppervlakte van 43 vierkante kilometer en hier leven ook andere bedreigde diersoorten zoals Olifanten en Neushoorns.

Bij aankomst wordt ons uitgelegd hoe het herintreden in zijn werk gaat. De baby’s worden verzorgd door de begeleiders, vooral veel liefde en goede verzorging blijkt te werken. Vaak zijn er groepjes in een zelfde leeftijd die met elkaar optrekken. De verzorging scheelt niet zo heel veel met de menselijke baby, we zijn dan genetisch ook voor 96,4% identiek. In de peuterleeftijd gaan ze naar de klimschool. Hier worden ze door andere (oudere) apen spelenderwijs geholpen. De mens neemt hier steeds meer afstand zodat ze uiteindelijk op zichzelf zijn aangewezen. Dit proces duurt gemiddeld 7 tot 10 jaar. Inmiddels zijn er zo’n 750 teruggebracht in de natuur, helaas niet allemaal succesvol. Sommigen laten zich nog maar sporadisch zien, sommigen komen vaak nog even buurten om te genieten van een goede fruitmaaltijd.

Een mooi project waar wij iets speciaals mee wilden doen. Renée heeft voor haar verjaardag een keuze mogen maken welke Orang-Oetan wij als gezin zouden adopteren. Een klein broertje op afstand zeg maar. De keuze is gevallen op een inmiddels 5 jarige peuter die al in de klimklas zit. Hij heet Bidu-Bidu en het gaat goed met hem. Het is al een echt mannetje aan het worden en hij zou uiteindelijk kunnen uitgroeien tot een leider … We gaan hem volgen de komende jaren.

Inmiddels is de temperatuur flink gestegen. We doen nog een kort bezoek aan het naast gelegen sun-bear centrum voordat we op ‘huis’ aan gaan. Lekker naar het zwembad, douchen en naar de haven. Renée mag kiezen en natuurlijk belandden we in het zelfde restaurant als gisteren, want wat is lekkerder dan een pizza.

Morgen vliegen we terug naar Kuala Lumpur en als het goed is staat onze huur auto dan op ons te wachten. Volgende bestemming zijn de Cameron Hihglands in West-Maleisië. Alleen of die auto er ook staat …. Is nog even spannend …. Tot laters.