Vanochtend een rustige start. We kunnen tot 10:30 uur ontbijten en het zal niet veel eerder zijn geweest als we aanschuiven. Ook wel eens lekker. Zoals gezegd zijn we dus beland in het koloniale Engeland. Alles voelt, proeft en ruikt hier naar begin vorige eeuw. Ons hotel is een voormalige koloniale Britse school, maar wordt al 40 jaar gerund door Indiërs die natuurlijk ook een verleden hebben met het Britse koninkrijk.

Bij het ontbijt spreken we Balah, de eigenaar. Wat we gaan doen vandaag? Weten we nog niet, misschien heeft hij wat suggesties? En zo gaat het hier eigenlijk altijd. Hij heeft een mannetje die ons wel wil rond leiden in de omgeving. Zo ontmoeten we een uurtje later Mutu, 69 jaar en nog kwiek te been. Hij kweekt zelf rozen die geïmporteerd worden uit, jawel, Aalsmeer! Maar regelmatig leidt hij ook toeristen rond, zo niet dagelijks.

Ik laat de auto staan, we mogen met hem in zijn disco-groene jeep mee. Rosanja naast hem op de voorbank, wij achterin in de laadklep. Zo komen we als snel weer op plekken waar je zonder gids gewoon niet komt, soms op of over privé terrein waar wij allang weer rechts om keert hadden gemaakt. Mutu’s Engels is erg goed en hij heeft veel kennis van planten en bloemen, het maakt het erg leuk. We trekken al wandelend de jungle in waar het pad steeds smaller, natter en steiler wordt. We komen uiteindelijk terecht bij een schitterende waterval. De Cameron Highlands is inderdaad zo als Schotland, vochtig, nat en het kan hier flink regenen. Gisterenavond hebben we daar nog wat van mee gekregen en daardoor is de waterval redelijk ruig vandaag.

Het pad gaat nog verder en het zou best leuk zijn geweest om verder te trekken, maar Mutu raadt het ons af. Op sommige plaatsen is het erg slecht en niet van gevaar ontheven en hij heeft nog wel wat andere bezienswaardigheden in het vooruitzicht. De volgende stop is een Boeddhistische tempel. In Thailand wordt je hiermee dood gegooid, hier is het veel zeldzamer, de Islam overheerst hier. Mutu zelf doet nergens aan, “Free thinking” noemt hij het. We krijgen de gelegenheid om binnen te kijken, wel mooi, maar het is niet helemaal ons ding. Het gebouw is overigens wel keurig onderhouden en heeft een aantal rijke sponsors zo hebben we begrepen, o.a. de landeigenaren in de omgeving.

We reizen verder in de Jeep en belanden op een soort tuincentrum. Aardbeien, Cactussen en Thee zijn gewassen die ze in deze omgeving verbouwen. Het tuincentrum is modern van opzet en heeft veel plantensoorten in de verkoop, vooral geïmporteerd uit Aalsmeer. Het komt telkens weer terug, rozen, hortensia’s, fuchsia’s, begonia’s en aardbeien uit Aalsmeer. In het tuincentrum is ook een klein restaurant waar ze o.a. verse aardbeien verkopen in een shake, met ijs, of op wafels . We nemen het er maar even van.

Laatste stop zijn de thee plantages. Hier staan de Cameron Highlands eigenlijk om bekend en dit geeft de bergen het specifieke karakter. De eigenaren zijn vaak van Schotse komaf, maar wonen hier vaak al jaren niet meer. De bedrijven worden gerund door lokale managers, gebruik makend van de lokale werknemers. We zien de plantages, krijgen uitleg over het productieproces en de oude en nieuwe manieren van oogsten.

We eindigen onze excursie bij Mutu thuis. Zijn vrouw zet een lekkere kop thee en we voelen ons echt te gast hier. Mooie en leuke ervaring, hadden we niet willen missen. Mutu brengt ons weer terug naar ons hotel en wij pakken onze eigen 4-wheel nog even naar het dorp om wat boodschappen te doen voor morgen.

Vanavond heerlijk gegeten in ons hotel alwaar wij de tafel en de maaltijd hebben gedeeld met een Australisch echtpaar. We hebben genoten van een zogenaamde steamboat, een soort fondue gebaseerd op bouillon met verschillende groenten en vis. Verrukkelijk.

Morgen in de loop van de ochtend gaat onze reis weer verder. We verlaten de Hooglanden en zoeken de warmte weer op, Penang is onze volgende bestemming.